بتل پارتی

گیم‌پلی
جنگ در زبل خان بر سر بقاست. بازیکن باید موانع را پشت سر بگذارد، تا انتهای مسیر ادامه بدهد و آخرین نفری باشد که زنده می‌ماند. بازی ۸ نقشه دارد و در دست‌های دو یا سه بازی انجام می‌شود. در هر بازی تعدادی از بازیکنان حذف می‌شوند و بقیه بالا می‌روند تا یک نفر برنده‌ی نهایی شود. در کل تعداد بازیکنان زبل‌ خان کم است و حداقل با دو نفر بازی شروع می‌شود. خوشبختانه در بازی مانند برخی آثار مشهور مشابه، خبری از توانایی گرفتن و اذیت کردن دیگر بازیکنان نیست و این خودش یک نکته‌ی مثبت برای بازی است.

آوا و نما
بازی‌ساز یک موسیقی ساده و یکنواخت را روی اثرش قرار داده است که تناسبی با فضای اکشن و تفننی بازی ندارد و هیچگونه حس رقابت و هیجانی را در بازی‌باز برنمی‌انگیزد. قسمت صداگذاری بازی نیز مانند دیگر بخش‌ها، چیز دندان‌گیری نیست ولی این را هم نمی‌شود گفت که صرفاً قرار داده شده که بازی بدون موسیقی نباشد.
وقتی بازیکن بازی می‌کند این احساس به او دست می‌دهد که صفحه نمایش موبایل او بخار گرفته است. رنگ‌ها شادابی و طراوت لازم را ندارند. چهره‌ی شخصیت‌ها بی‌روح است و خبری از ظرافت در طراحی شخصیت‌ها نیست. تمامی شخصیت‌ها یک انیمیشن دارند که در آن دستان خود را جلو و عقب می‌آورند و رو به جلو باز و بسته می‌کنند. در نهایت پایشان را نیز تکان می‌دهند و اصطلاحاً نرمش می‌کنند. این انیمیشن همواره در حال تکرار شدن است.

سیستم الماسی - سکه‌ای
بازیکن برای هر دست باید ۱۰۰ سکه هزینه کند و در صورت شکست‌ سکه‌هایش دود می‌شود و می‌رود هوا. چنانچه سکه‌های بازیکن تمام شد یا باید ۴ تبلیغ ببیند که بتواند یک دست بازی کند یا دست در جیب مبارک کند و پول خرج کند. از الماس در زبل خان برای خرید لباس و نونوار کردن شخصیت استفاده می‌شود. البته سکه، الماس و برخی لباس‌های بازی پس از انجام مأموریت‌های آن قابل دریافت هستند ولی این روند کمی طولانی است. 

بازی برای تمام سنین مناسب است و خشونت خاصی ندارد. فقط والدین توجه بفرمایند این بازی مناسبت کودکان کم سن و سالی که ترس از ارتفاع دارند و یا هنوز درکی از این نکته ندارند که همه‌ی این‌ها بازی است و در واقع سقوطی اتفاق نمی‌افتد مناسب نمی‌باشد. همچنین چون بازی تبلیغات دارد ممکن است برخی از آن‌ها مناسب کودکان نباشد بنابراین والدین می‌بایست تمهیدات لازم را برای قطع دسترسی کودک به محتوای آسیب‌رسان بیاندیشند.