Tamarin

اگر دل‌تان برای پلتفرمرهای سه‌بعدی کلاسیک تنگ شده، آن‌هایی که با حال و هوای رنگارنگ، محیط‌های سرزنده و شخصیت‌های بامزه لبخند روی لب می‌آوردند، Tamarin درست همان بازی‌ای است که باید به آن فرصتی دوباره بدهید. ساخته‌ای از توسعه‌دهندگانی که سابقه فعالیت در استودیو Rare را دارند و ردپای آثار خاطره‌انگیزی مثل Banjo-Kazooie و Jet Force Gemini را می‌توان در تمام گوشه و کنار آن حس کرد.

Tamarin ماجراجویی‌ای‌ست در دل طبیعت، جایی که شما کنترل یک میمون کوچک و دوست‌داشتنی از گونه تامارین را به دست می‌گیرید. داستان بازی با یک اتفاق تلخ آغاز می‌شود: ورود گروهی از حشرات مهاجم صنعتی که جنگل، خانه و خانواده‌ی تامارین را نابود کرده‌اند. از همین‌جا، مسیری شکل می‌گیرد که هم پر از حس انتقام است و هم تلاش برای نجات طبیعت و بازگرداندن تعادل. این ترکیب میان فرم فانتزی و مضمون زیست‌محیطی، یکی از مشخصه‌های ویژه‌ی بازی است که آن را از آثار صرفاً کودکانه متمایز می‌کند.

از نظر ساختار، Tamarin تلفیقی‌ست از سبک پلتفرمر سه‌بعدی و اکشن سوم‌شخص. در بخش‌هایی از بازی، شما آزادانه در محیط‌های طبیعی می‌دوید، می‌پرید و معماهای ساده‌ای را حل می‌کنید، اما در بخش‌هایی دیگر، اسلحه به دست می‌گیرید و با گروه‌های حشرات مسلح وارد نبردی تمام‌عیار می‌شوید. این دوگانگی، گرچه در نگاه اول عجیب به نظر می‌رسد، اما دقیقاً برگرفته از Jet Force Gemini است؛ بازی‌ای که اتفاقاً تعدادی از اعضای تیم توسعه Tamarin پیش‌تر در ساخت آن نیز نقش داشتند.

از نظر طراحی مراحل، محیط‌های متنوعی مانند جنگل‌های انبوه، سواحل، غارهای تاریک و کارخانه‌های صنعتی در بازی دیده می‌شود که همگی با رنگ‌بندی زنده، نورپردازی طبیعی و موسیقی متن ملایم، حال و هوایی نوستالژیک و آشنا ایجاد می‌کنند. شاید طراحی گرافیکی بازی از لحاظ تکنیکی در سطح آثار AAA امروزی نباشد، اما روح خاصی در آن وجود دارد که تداعی‌کننده‌ی روزهای طلایی نینتندو ۶۴ و پلتفرمرهای اواخر دهه ۹۰ میلادی است.

در زمینه گیم‌پلی، همان‌طور که اشاره شد، Tamarin تلاشی‌ست برای پیوند دادن دو سبک متفاوت. در بخش پلتفرمر، کنترل شخصیت نرم و روان است، اما گاهی دوربین زاویه‌های نامناسبی می‌گیرد یا پرش‌ها کمی سخت به‌نظر می‌رسند. بخش اکشن نیز گرچه تیراندازی ساده‌ای دارد، اما می‌تواند برای بازیکنان جوان سرگرم‌کننده و برای مخاطبان بزرگسال، یادآور شوترهای کلاسیک باشد. این تعادل میان کودک‌پسند بودن و احترام به مخاطب قدیمی، از ویژگی‌های مهم بازی است.

با نگاهی تطبیقی، Tamarin در مقایسه با بازی‌هایی مثل Ratchet & Clank یا Yooka-Laylee شاید از نظر امکانات و تنوع محتوایی در سطح پایین‌تری قرار بگیرد، اما از نظر حس و حال، وفاداری به روح بازی‌های کلاسیک و اصالت هنری، جایگاه ویژه‌ای دارد. به‌خصوص برای طرفداران قدیمی استودیو Rare، تجربه این بازی مانند بازگشت به خانه‌ای فراموش‌شده است.

Tamarin بازی‌ای‌ست که بیشتر از آن‌که بخواهد رقابت کند، می‌خواهد خاطره زنده کند. اگر به‌دنبال یک اثر پیچیده و تکنیکی هستید، شاید این بازی شما را راضی نکند، اما اگر با پلتفرمرهای دهه ۹۰ خاطره دارید و دلتان برای دنیایی پر از رنگ، طبیعت و معصومیت تنگ شده، این بازی می‌تواند تجربه‌ای گرم و نوستالژیک برای‌تان باشد. Tamarin یادآوری می‌کند که گاهی، ساده‌ترین بازی‌ها می‌توانند زیباترین داستان‌ها را تعریف کنند.

والدین عزیزی که قصد تهیه این عنوان را برای فرزندان خود دارند، ابتدا باید به چند نکته دقت کنند؛ در این بازی بازیکن با کنترل میمونی با جثه کوچک به جنگ با حشرات عظیم‌الجثه می‌رود و با استفاده از انواع سلاح‌ها تعداد زیادی از آنها را از بین می‌برد؛ این اعمال خشونت، بدون نمایش خون و قساوت در جریان بازی نمایش داده میشود. لطفا در هنگام تهیه بازیهای رایانه‌ای به نشان رده‌بندی سنی اسرا دقت کنید.