NBA 2K19

بزرگ­ترین نقطه قوت بازی­‌های NBA 2K همیشه در گیم­‌پلی نزدیک به واقع آن‌­ها بوده و این نسخه نیز همین نقطه قوت را در خود دارد. مکانیک­‌های حرکتی بازیکنان با دقت و ظرافت طراحی شده است و حتی ویژگی‌­های شخصی که در رفتار و حرکات و مهارت‌­های بازیکنان واقعی لیگ بسکتبال حرف‌ه­ای آمریکا وجود دارد، در این بازی به خوبی شبیه‌سازی شده و طبق الگوی واقعی خود عمل می­‌کند. به عنوان مثال توانایی بالای «استفن کری» در پرتاب‌­های سه امتیازی، قدرت دفاعی زیاد «آنتونی دیویس»، پرتاب­‌های موفق در شرایط سخت از سوی «لبران جیمز» و یا حملات قدرتی و اسلم دانک‌­های سهمگین «یانیس آنته­توکومپو» (که عکس او روی جلد بازی نیز قرار گرفته) و... در گیم­‌پلی بازی هم دیده می­‌شود. اما دقت بازی در شبیه‌­سازی علاوه بر گیم‌­پلی، در گرافیک آن نیز دیده می‌­شود و طراحی چهره و حتی خالکوبی‌­های بازیکنان نیز درصد شباهت بالایی نسبت به واقع دارد. زاویه دوربینی که بازی را نشان می‌­دهد از طریق تنظیمات قابل تغییر است و بازی­‌باز می‌­تواند تقریباً از بین تمام جهات و با ویژگی‌­های مختلف، زاویه تماشای بازی خود را انتخاب کند. با استفاده از کلیدهای اصلی و ترکیبی می­‌توان حرکات ساده و پیشرفته بسیاری انجام داد و ادعای بازی این است که تقریباً هر کاری را که بازیکنان واقعی بتوانند در زمین ورزشگاه انجام دهند، در بازی نیز می‌توان پیاده کرد. قابلیتی که در نسخه­‌های پیشین وجود نداشته و در این نسخه به بازی اضافه شده، ظاهر شدن نوار قدرت یا همان شدت ضربه هنگام اقدام برای پرتاب توپ به سوی سبد است.

همانطور که اشاره شد، سازندگان بازی تلاش زیادی کرده­‌اند تا محصول کارشان هرچه بیشتر واقع‌­گرایانه به نظر برسد و این تنها منحصر در زمین بازی نیست. گزارشگران حرفه­‌ای NBA از جمله «کلارک کیلاگ» و «کوین هارلن» برای گزارش بازی‌­ها به استخدام در آمده­‌اند و همچنین صحبت­‌های مقدماتی پیش از بازی و تحلیل‌­های پس از آن توسط کارشناسان مشهوری مثل «شکیل اونیل» ارائه می‌­گردد.

بازی NBA 2K19 علاوه بر حالت بازی ساده و معمولی که می‌­توان دو تیم را به صورت تک‌نفره یا دو نفره انتخاب نمود و بازی را با هدایت کردن یکی از تیم­‌ها انجام داد، حالت‌های دیگری نیز داراست که البته بیشتر آن­‌ها در نسخه‌های سال­‌های گذشته نیز وجود داشته‌­اند اما تغییراتی در آن­‌ها رخ داده است.

طولانی‌­ترین بخش بازی شاید بخش فردی و داستانی آن باشد که در نسخه­‌های مختلف بازی My Career عنوان داشته و اسم خاصی که در این نسخه برای آن برگزیده‌­اند The Way Back می‌­باشد. می‌­توان گفت که سازندگان نیز بیشترین سرمایه‌گذاری خود را روی همین بخش متمرکز کرده‌­اند. این بخش از بازی با داشتن کات­سین‌­های مختلف حدود 6 ساعت گیم‌­پلی را در خود گنجانده است و برای نقش‌های گوناگون آن از بازیگران هالیوودی مشهوری همچون هالی جوئل اوزمنت، آنتونی مکی، مایکل راپاپورت، راب هوبل، آلدیس هاج، ریکی ویتل، جینجر گونزاگا و... استفاده شده است. در این داستان، بازی‌­باز در نقش بسکتبالیست جوانی به نام AI قرار دارد که رویای بازی در NBA را در سر می‌­پروراند اما باید مسیر خود را از لیگ بسکتبال چین آغاز کند و چالش­‌های مختلف را پشت سر بگذارد تا سرانجام به هدف خود برسد. پس از آن نیز باید توسط یکی از تیم‌­های NBA انتخاب شود تا در آن لیگ به بازی بپردازد. هرچند بخش داستانی بازی عمدتاً آفلاین است اما لابی آنلاین بازی نیز در این بخش قرار دارد که به آن The Neighborhood می‌­گویند. در این بخش که به صورت محل‌ه­ای پویا طراحی شده، بازی­‌باز می‌­تواند سایر بازی‌بازان آنلاین را ببیند و با آن­‌ها وارد مسابقات مختلفی همچون بسکتبال‌­های خیابانی با تیم‌­های دو یا سه نفره شود. همچنین فروشگاه‌­هایی در این بخش وجود دارد که امکان خرید وسایل متفاوت و ارز مورد استفاده در بازی از آن­ها فراهم شده است. با جلو رفتن در بازی و رسیدن به سطوح بالا در لیگ NBA بازی‌­باز می‌­تواند کاراکتر تحت کنترل خود را به عنوان نماینده یکی از برندهای ورزشی معروف همچون Nike و... در بازی معرفی کند.

در بخش‌­هایی همچون My Team و My League امکان ساختن تیم‌­های مختلف با بازیکنان انتخابی بازی­‌باز وجود دارد. البته در این حالت باید بازیکنان را با کارت‌­هایی تهیه کرد که توسط ارز مجازی (Virtual Currency) درون بازی قابل خریداری هستند و قیمت بالایی دارند که همین امر موجب انتقادات شدید بازی‌­بازان و منتقدین نسبت به بازی شده است.

بخش دیگری به نام My GM در بازی وجود دارد که در این بخش، بازی­‌باز باید نقش مدیر اصلی (General Manager) یک تیم را به عهده بگیرد و بازیکنان و کادر تیم از جمله سرمربی را مدیریت کند تا باشگاه خود را به موفقیت برساند.

هنگام شروع هر مسابقه تیمی از تشویق‌­کنندگان (Cheerleaders) وارد زمین بازی می‌­شوند و به رقص و تشویق تیم میزبان می‌­پردازند. این تشویق­‌کنندگان، دخترانی هستند که معمولاً پوشش‌­هایی با برهنگی جزئی (تاپ و دامن) دارند. البته امکان رد شدن از این صحنه­‌ها با زدن یک دکمه وجود دارد. این بازی شرایط لازم برای کسب مجوز انتشار قانونی در کشور را دارا نبوده است.