با اعتیاد به بازی چه کنیم ؟ راه حل های عملیاتی
- ۱۴۰۰/۰۲/۰۲ ساعت ۱۷:۵۵
- اخبار بازی‌ها
- ۹۳۹ بازدید
اعتیاد را خوب بشناسیم
True
قدم اول که در بخش‌های پیشین نیز بارها در مورد آن صحبت کردیم این است که اعتیاد را خوب بشناسیم. لازم است موارد «بازی به عنوان سرگرمی» یا حتی «بازی کردن‌های افراطی» را به جای اعتیاد اشتباه نگیریم. اعتیاد به بازی فقط در مواردی وجود دارد که به زندگی شخص آسیب رسانده باشد و باعث تخریب کارکرد تحصیلی یا شغلی و یا عاطفی وی شده‌باشد. همچنین آثار ترک و سندرم تحمل (آشفتگی در صورت قطع بازی و نیاز روزافزون به بازی برای کسب شادمانی و آرامش) برای تشخیص اعتیاد ضروری هستند.
اگر مطمئن شدیم که فرزند ما در مسیر اعتیاد به بازیهای دیجیتال پیش می‌رود باید به دنبال راهکارهای عملیاتی برای تعویض و بهبود مسیر وی باشیم. اول از همه مهم است که از جروبحث و محدودسازی مستقیم بازی‌کردن او جدا بپرهیزیم. محدودسازی بازی مخصوصا برای بچه‌های کم‌سن یا تکانشی میتواند باعث آشفتگی بیشتر آنها و قطع ارتباط عاطفی آنها با ما بشود و مسیر درمان آنها را بسیار سخت‌تر کند. پس لازم است اقدامات علمی و غیرمستقیم خود را پیاده کنیم تا بمرور بر فضای ذهنی فرزندمان تاثیر بگذاریم و رفتار بازی‌کردن او را اصلاح و تعدیل کنیم. برخی از این اقدامات عبارتند از:
۱.آماده‌سازی موقعیت‌های تفریحی و سرگرمی به جز بازیهای دیجیتال و تماشای تلویزیون. خیلی مهم است که فرزند شما موقعیت‌های جذابی مثل کلاس زبان، کلاس موسیقی، انجام ورزش‌های گروهی و گشت‌و‌گذار در بیرون از خانه با دوستان یا خانواده را در اختیار داشته‌باشد. وقتی فرزند شما در اتاق خود محصور است و هیچ تفریحی مناسب با روحیات خود پیدا نمی‌کند، بهترین کاری که میتواند بکند انجام بازیهای دیجیتال است.
۲.بهبود روابط عاطفی در منزل: مهمترین دلیلی که میتواند فرزندان ما را گوشه‌گیر کند و به رفتارهای افراطی در مورد پدیده‌ای مثل بازی یا اینترنت سوق بدهد، احساس تنهایی و سردی عاطفی در منزل است. باید تمرین کنیم که برای فرزندانمان دوست خوبی باشیم. مصاحبت با ما برای آنها نه یک وظیفه بلکه باید یک لذت عمیق در طول روز باشد. از دغدغه‌هایشان بدون سانسور و پنهان‌کاری خبر داشته‌باشیم و در مورد هر مساله‌ای بهترین مشورت را به آنها بدهیم. از همه مهمتر عشق و خنده در فضای خانه‌مان باشد. خانه سرد مناسبترین محیط برای ایجاد انزوا و رفتارهای نابهنجار مثل اعتیاد به بازی است.
۳.نگذاریم فرزندمان در مورد انجام بازی احساس عذاب وجدان بکند. احساس عذاب وجدان حلقه‌های اجبار را تشدید می‌کند. فرزند ما بیش از پیش بازی می‌کند اما به دغلکاری و دروغگویی در مورد ساعات بازی خود روی می‌آورد. این حس را در او ایجاد کنیم که بازی‌کردن حق و لذت طبیعی اوست اما همچون هر چیز دیگری در زندگی زیاده‌روی در آن حس خوبی را برای او ایجاد نمی‌کند و باعث لطمه دیدنش می‌گردد.
۴.در مواردی که دیر به داد فرزندمان رسیدیم و رفتار اعتیادی در او شکل گرفته بود، سعی کنیم با فراهم کردن بستر فعالیت‌های دیگر او را بشکل غیرمستقیم از اتاقش و پای کامپیوترش بیرون بکشیم. دعوا و جار و جنجال و تنبیه‌های اینچنینی پاسخ مناسبی نخواهند بود. حس ایمنی و آرامش را در او ایجاد کنیم و آنگاه روی ساعات بازی‌کردن او مدیریتی غیرمستقیم داشته‌باشیم
مطالبی که شنیدید گزیده ای از یادداشت جناب روح الله صولت بود که در سایت فهم بازی منتشر شده است.
اگر دوست دارید با بازیهای مجاز و رده بندی شده در ایران آشنا بشوید می توانید برای مطالعه مقالات بیشتر درباره سواد بازی به سایت فهم بازی و برای اطلاع از بازی های مجاز به بخش نظارت سایت بنیاد ملی بازی های رایانه ای به نشانی ircg.ir مراجعه یا برای دریافت مشاوره ی بیشتر به شماره تلفن 02158129 تماس بگیرید.